Zamanın Gölgesinde Ölüm Şiiri - Sinan Ba ...

Bir saat durdu içimde,
Tik takları unuttu kalbim.
Ne dün vardı artık, ne yarın —
Sadece şimdi, sonsuza uzanan bir kırık an.

Zaman, görünmeyen bir nehir,
Ben o nehirde sürüklenen bir yaprak.
Her saniye, bir parçamı alıp götürür
Ve her gidiş, bir doğuş kadar sessizdir.

Ölüm…
Kelimelerin söyleyemediği bir sükût,
Bir kapı — ama nereye açılır, kim bilir?
Belki hiçliğe, belki her şeyin kaynağına.

Bilir misin, zamanın kalbi yoktur;
O, sadece devinir, ama hissetmez.
Biz hissederiz — çünkü geçiciyiz,
Çünkü ölümü biliriz,
Ve bilmek, acının en eski biçimidir.

Her doğum bir eksilmedir aslında,
Her adım, bir vedadır kendine.
Zaman, bizi taşırken büyütür,
Ama sonunda hep aynı yere bırakır:
Sessizliğin eşiğine.

Yıllar geçer —
Gözler solar, anılar buğulanır,
Ve bir gün fark edersin:
Kendini değil, kendi izini sevmişsin hep.

Belki de ölüm,
Zamanın unuttuğu tek andır;
Orada ne geçmiş vardır ne gelecek,
Sadece varlık — çıplak, zamansız, gerçek.

O an, saatler susar,
Evren nefesini tutar,
Ve sen…
Zamanın değil, sonsuzluğun parçası olursun.

Sinan Bayram