Zamanın gölgesinde Aşk

Bakışların yıktı beni,
Sanki ezelden gelen bir nida.
Sessizliğin, kalbime çöken ayet,
Sözlerin, kaderime yazılan hüda.

Her hece bir kevser gibi aktı,
Döküldüm içime, sustum çağlarca.
Bir çehrede çizilen harf misali
Gam ile mühürlendi her parça.

Açılmaz bir sırdır şimdi gönlüm,
Ne ilâç erer, ne akıl bilir yönünü.
Yara değil bu, bir vuslat yarası,
Her gidişin bir fenâya açar kapısını.

Düştüm kelimelerinin diline nice kez,
Gecemde solan güle ağladım secdelerce.
Bir yalan gibi giyindim seni,
İnandım, ve yandım, aşkça, tekbirce...

Ne mektup kaldı şimdi senden,
Ne umut, ne iz, ne bir selam.
Sitem bile yetim artık gönlümde,
Kırık bir duraktır her hatıram.

Dönemem artık ardına kalbinin,
Bir gölge gibi çekildin ebediyete.
Zaman, ayet ayet siler ismini,
Ama acı… o, içimdeki kıyametle yaşar hâlâ.

Beyaz bir sayfa açtım kadere,
Bir kevn ü mekân boşluğunda şimdi ben.
Gözlerimde solmuş bir levhâ gibi,
Sen, mahzun bir harfsin cümlelerden düşen.

İçimde kaybolmuş bir zamanın nidası,
Ve seni arayan…
Yalnızlığa niyaz eden
Boş bir baharın duası...