Bir sessizlik vardı
kirpiklerinin ucunda asılı.
Adını koyamadığım bir uzaklık,
yanağımdan çekilirken rüzgârla birlikte...
Sen çoktan gitmiştin aslında,
ama bir mendil gibi kalmıştın cebimde
çocukluğumun yanına sıkıştırılmış,
bir dua gibi, okunmamış.
Adımların hâlâ her yerdeydi
sürgün yerlerine benzeyen şehir sokaklarında.
Gözlerin, eski bir radyo frekansı gibi
bazı geceler hâlâ çalardı içimde.
Şiir sustuğunda hatırlardım seni,
bir kurşun geçerken göğsümün hizasından.
Aklıma düşerdin,
ve hâlâ gülümserdin...
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 15:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!