Bir yaprak yeşermiş dalında kendi halinde
Zaman çatlak kıraç toprağı delip geçmekte,
Güneş kavurup çürütmekte palazlanmış filizi.
Yanardöner kızıl ateş çemberinin etrafında
Hararet içinde sarsılan kızgın bedenlerde,
Silik feryatlarda dillenir sıska insancıklar.
Upuzun bir karış olmuş dilleri susuzluktan
Gölgesinden bile kocamış asırlık deli çınarın,
Uzanmışlar altına tek tek ardı sıra mahzun.
Kalın zincirle bağlanmış boyunlarına halkalar
Çakmışlar toprağa kazıkları sona inene kadar,
Atmıyor nabızları karmaşık kirli duygularda.
Ağıtlar yakar ateşlerden figan eyleyip hayata
Ağızdan çıkmaz seslerle duymayan kulaklara,
Ezgiler söylerler körkütük kara derinlikten.
Kayıt Tarihi : 18.4.2006 16:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güzel ve anlamlı şiirinizden dolayı kutlar şiirlerinizin ve başarılarınızın devamını dilerim.
kemal tekir adyge
TÜM YORUMLAR (2)