Zamanın delisi Şiiri - Abdullah Oral

Ala deli derlerdi bir güzel insandı oturduk bahçeye geçmişi yad ediyorduk Hanım sesleniyor bırakın benim deliyi,de gelsin (Aladeli) haydar amca Hanıma cevap veriyor O artık halkın delisi Kendine yar edemezsin.
O günün anısına zamanın delisini yazdım
Anısı önünde saygıyla eğiliyorum

ZAMANIN DELİSİ

Ben beni bileli bana yetmiyom
Şu yaşlı dünyanın çilesiyim ben
Bazen isyanlara Düşer bir yanım
Bütün zamanların delisiyim ben

Yoksulu dalarsa zenginin iti
Ben yanarım çoban ateşi gibi
Tortusuz kalmıyor çorbamın dibi
Bütün zamanların delisiyim ben

Ben istemem hakka hile katmayı
Değer bellemişim gönül yapmayı
Onursuzluk saydım dostu satmayı
Bütün zamanların delisiyim ben

Düşerken dalından kan çiçeklerim
Toprağı üşütür bak gülüşlerim
Geceleri biçer bazen dişlerim

Bütün zamanların delisiyim ben

Emek işkencede bedenim sürgün
Yaratandan vefa görmeyiz bir gün
Öfkeyle dişleriz dudağı her gün
Bütün zamanların delisiyim ben

Bir yandan it ürür kervanlar yürür
Barış diyenler hep yargısız ölür
Yüreğime isyan ateşi vurur
Bütün zaman ların delisiyim ben

Zulmün karşısında kör oğlu oldum
Dadal oğlu ile kavgaya daldım
İnce Memet gibi Dağlar dolandım
Bütün zamanların delisiyim ben

Bazen Deniz oldum Taylan yoldaşı
Bazen Mahir İbo zulüm’e karşı
Dağlarıma sığmaz Özgürlük aşkı
Bütün zamanların delisiyim ben

Zalimin hançeri saplı bedende
Bıçak cer yan olmuş oynuyor tende
Bir umudum kaldı şu gelem günde
Bütün zamanların delisiyim ben