Zamanın Çırakları Şiiri - Davut Daşkıran

Boş bir oda
Küfrediyor saatin tıkırtıları
Geçmişe, yaşanmışlara
Zaman’ın çıraklarıyla

Şiirler sanki son sözlerim
Katledilmiş her lisanın Diriliş hengâmesi
Ve Ağzıma değen dilsiz kalemim
Guslünü almış bakışların nezdinde
Salınıyor, doğumdan Ölüme

Haram denir isyan Tüten ocağa
Ardına olur sağır, melek yanımız
Ve Böyledir bozulan her tılsım
Topraktan sökülünce tohum
Günah Filiz verir avuçlarda

Sıkıştırılsın satır arasına İlyada destanı
Çöl mısralarıyla yakılacak şairin Meşalesi
On iki olimpos’un bütün Gücünü
Gömüyor karanlığa Bilal’in Tek bir sözü

Söğüt gölgesinde Titrek uçar kuşlar
Ve İhanet kokar adsız sokaklarda kaldırımlar
Neden ki bu ezanın bilinmez Çağrısı
Ah keşke değseydi elin
Harabe olmuş kalbine bu şehrin
Ve eteklerinde Vurulmuş üstüne suyun
Kirli aynalar
S/aklıyor olmayan Yüzleri
Sudan kaçan parıltılar

Yine ediyor kasem Zaman’ın çırakları
La edri!
Kimden Alıp kime verilmesi

Sus hadi
Hamime Batmış yanık uçlu kalemim
Son çiziğini Hain sevdalara
Kırılmanı fermanıma ver...