Zamanın Behri Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Kara taş döşeli Maraş yoluna
Yağmurların akmasını özledim
Elbistan kokulu Ceyhan koluna
Taş köprüden bakmasını özledim.

Sekiz on mahalle beş altı çarşı
İt tepesi durur kaleye karşı
Yokuşu çetindir kucaklar arşı
İnip çıkıp bıkmasını özledim.

Selamsız geçilmez düven önünden
Yemeniyi dikmiş en has gönünden
Semere çiviyi her bir yönünden
Taka tuka Çakmasını özledim.

Kalaycı hükmeder harlı kömüre
Demirci vururken kızgın demire
Keçeci Hakk deyip yüce emire...
Sarıp sarıp çekmesini özledim.

Kapalı çarşıdan Cami-i Kebir
Taş mescid bahçesi geçmişten kabir
Boğazkesen, yanı kale ya sabır
Çeke çeke çıkmasını özledim.

Maraşta manası biraz derince
Bir cümbüş kopardı şubat girince
Çeteler çıkardı yerli yerince
Davul zurna çökmesini özledim.

Esaret istemez bu biraz zorca
İstiklâl istikbâl verilmez borca
"Allah Allah" deyip gençlerin burca
Al bayrağı dikmesini özledim.

Bakırcı aşk ile çekici vurur
Oymacı sanatla sandığa varır
Hallaçlar değneği çırağa verir
Her yere yün dökmesini özledim.

Ramazan sonunda bayrama yakın
Evlerden fırına başlardı akın
Çöreğin tadını unutma sakın
Burcu burcu kokmasını özledim.

Çok katlı binalar ufkumu sardı
Tan yeri seyretmek ruhuma yâr dı
Her günün bir güzel şafağı vardı
Ağır ağır sökmesini özledim.

Mevsimler değişti iklimler kurak
Betonlar içinde değildi yaprak
Yağmurlar düşünce kokardı toprak
Ciğerimi yakmasını özledim.

Kemâli zamanın behrine özlem
Geçmişten hatıra anı ve gözlem
Set çeker gönlüme onlarca elem
Birer birer yıkmasını özledim.