Zamanın Bahçesinde Şiiri - Sevinç Kavuk

zamanın bahçesinde
çocuklar gibi oyalanırken şimdide
daha güzel ve parlak güneşler altında
yatağı kuru bir ırmakta çatırtayan umut
ışığına susamış gecenin doğuşunda
maviliğinden dökülen damlasıyla
yaşamın koynuna soyunacak şebnemleri
biz büyüteceğiz nice geleceğe
gözlerimizde biriktirdiğimiz su çiçeklerimiz
o bakışları akım, ölüm, sonsuzluk
yaşanan ve yaşatılan tüm aşkların güneşi
tarihin kutsadığı ve asırlardan kutsanan
tohumları biz ekeceğiz nice geleceğe
olgular kubbesi altında artayan
oyalanacak çocuklar olmalı
bu aynı zaman bahçesinde yine

zamanın bahçesinde
ben, ölüm güzelliğinde suskunluğun perisi
sen ise sevdiğim,
ölüm güzelliğinde meleyen yaralı ceylan
aşkın kaynağı Mecnun gibi çılgın
aklımın kaçıncı çığlığını susturmaya
çektiğim kaçıncı perdesi ruhumun
şarkısız ilahlar sükutu, şiirsiz bir kucak
yangın halimle
sensizlikte sana ışık yanmasam
nasıl geçerim
binbir saltanatıyla masal gibi bu cihanı
nasıl seçerim
sende soluklanan bedenim
Ferhat gibi aşkına o haz benim de hakkım
kendimi dudaklarında unuttuğum
ne bir söz, ne bakış, ne yol o bulduğum
hiç senden başkasına gitmiyor ki
sen, rüzgârın çılgınca yaladığı alevsen sevdiğim
ben sevdanın ocağında yangınım
bekleyişlerin o gümüşî sancısında
sakla, sakla ne olur bakışlarını
solar sonra gözlerinde tenim
o saydam aynasında, eririm
hasrete henüz bakmaya alıştı yüreğim
Aslı gibi aşkın hakkını sana taşırım
olgular kubbesi altında artayan dileğim

oyalanacak çocuklar olmalı
bu aynı zaman bahçesinde yine
bende ölüm bu hasrettir
sende ölüm bu hasrettir
bizde ölüm ne güzeldir
bir bumeran gibi bayramımız

Nisan Bir / Yıl ama gerçekten 2006
________Stil diyordum ya hep
________Biri bu işte! içimdeki aşk, o çılgınlık…
________Taşkın, coşkun yaramaz bu işte!
________Sınırsızca zorlamak kelimeleri, çılgınca….