* Zamanın Aynasında Kaybettik Suretlerimizi

ZAMANIN AYNASINDA KAYBETTİK SURETLERİMİZİ
#fatma doğan
Zamanın aynasından bir ben mi geçtim son hıza
suretimi kaybettiğimden beri, hükümsüz yüzüm
ebruli mevsim geçişlerinde, beni tanımaz oldu bahar
Gülüşlerim düştü teker teker çatık kaşlı hatıralardan
Ve ömrümden ömür geçti, saçlarımın arasından sonbahar

Zamanın aynasından çaldırdım yüzümü, seni bekleyişlerimde.
Hazanın soluğuyla silik izler bıraktı gözaltlarıma sonbahar
Yağlı ilmikten Hayal kırıklarım dolandı yüreğimin mahzun bükük boynuna
Kalemi kırılmış gülüşlerim düştü teker teker idam sehpalarından
Sen yine gelmedin ,ömrümden ömür biçtin, gözlerimden ilkbahar

Zamanın aynasından yüzümüz geçti düşe kalka
Yüzümüzden düşenlerse umudunu yitirmiş, binlerce düş,
Kırık kalpli ,sokak şiirleri bıraktım çalakalem sıvası dökük yol üstü duvarlara
Asi, üstü başı berduş isyanlar doluşmuş sur dibine, köprü altlarına
Gülüşlerim düştü teker teker atladılar kimi falezlerden, kimi gözyaşlarımdan
Ve ömrümden ömür gitti, dallarımdan bahar, yüreğimden sen çektin gittin Gülbahar
ebruli mevsim geçişlerinde, tanımaz oldu beni zaman
sen ne vakit kayıp gittin ellerimden, sanki elin elime hiç değmemiş gibi.
Kayıp gittik Gülbahar zamanın aynasından senle ben sanki hiç yansımamış gibi.
(FATMA DOĞAN 28.03.2025/TURHAL