Zamanın Ardında Kalan 2

Bir gölgeyim şimdi,
anıların solgun ışığında uzayan.
Ne tamamen geçmişte kaldım,
ne de bugüne aitim.
Sadece zamanın ardında—
gözden, gönülden uzak bir yerdeyim.

Konuşmayan duvarlar var etrafımda,
her biri eski bir bakışı saklar.
Bir çay bardağının buğusuna sinmiş gülüş,
bir veda dokunuşu,
söylenmemiş bin kelimenin sessizliğiyle yanımda.

Zaman, beni geçip gitti.
Ama ben, onu hâlâ bekliyorum.
Çünkü bazı bekleyişler bitmez,
bir yolcunun hiç gelmeyecek trenini
sonsuz bir sabırla beklemesi gibi.

Kimsesiz bir durağım şimdi,
adım unutulmuş bir mektubun zarfında belki.
Ama sen bilirsin,
bir yerlerde hâlâ yaşayan
zamansız bir sevda varsa eğer—
o, benim.