Zamanın Ardında Şiiri - Sebahat Ütük

Herkes ölmüş bugün,
Adım gibi biliyorum.
Yalnızlık ve kalabalıklar —
Birbirine karışıyor,
Birbirini boğuyor.

Biliyorum,
Acelem var,
Bildiğimden beri var.
Vur dedin mi, öldüren,
Bir aceleciliğim var.

Herkes korktuğundan kaçar,
Ama senden korktuğum kadar —
Kaçamıyorum ki.
Gülüyorum hâlime,
Kendi varlığımı bile önemsememeyi öğrendim.

Oysa kulak vermeliydim,
Kadın aklımca,
İçimde baygın yatan seslere.
Ve bir isim bulmaya ihtiyacım var
Yaşadıklarımıza,
Bu geldiğimiz yere.

İnsan sevdiğini Allah’a ısmarlar,
Ya da bir çiçeğe.
Boğmak için, kim diriltir ki
Düşmanını?

Herkesin yerine koydum seni,
Belki de fark edilmedin.
Ama uzaktaydın.
Ve yüreğimin sesi seni hep ele verirdi.

Kaybetmenin içinde sen vardın.
Aldatmanın içinde bile sen.