Zamanı Sen Oldun Yarınlarımın

Meğer ne çok beklemişim,
Ne hayaller kurmuşum,
Soğuk kış geceleri,
Yokluğun sırdaşım olmuş,
Bir ona anlatmışım derdimi,
Ama şimdi öyle mi?
Yüzümde küçük bir tebessüm,
Yüreğimde gidişinden kalan sevgi kırıntıları,
Geceye cellat güneş gibi,
Geldin!
Dindirdin hasret rüzgarlarımı,
Yalnızlığımda bir kaç eski resmine mahkumken,
Çıkageldin bir anda kaybolduğun yerden,
Küllenmiş bir ateşi yakıverdin aniden,
Her gün roman yazdı gözyaşlarım,
İlmek ilmek işledi satırları,
Uykusuzluğu anlattı yıllarca gece yarısına.
Şimdi yazdığım bütün romanları,
Sakladım hatıraların arasına,
Sende bir parçasıydın hatıraların,
Şimdi dermanı oldun yaralarımın,
Ben seni hep zamana bırakırken,
Zamanı sen oldun yarınlarımın...