Yaprak ağaca çok güveniyordu
Kendisini ağacın dalı
Hiç bırakmayacak sanıyordu
Bu güven sonbahar gelene kadar sürdü
Neyine güveniyordu insanoğlu
Nefesini bile ağaçlar ödünç verdi
2
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Devamını Oku
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta