Zamanı durdurmak... Şiiri - Oguzhan Cengiz

Keşke büyümeseydiniz
Keşke zaman dursaydı da
Siz hep benimle kalsaydınız
Sesleriniz
Gülüşleriniz
'Öğretmenim şey' deyişleriniz
Hep kulağım da çınlasaydı
Niye gelir ki bu tatiller
Anlamam
Niye beşinci sınıf olursunuzki
Neden altıları da okutmaz
Sınıf öğretmenleri...

Size karne vereceğim gün
Saatimi takmadım koluma
Zaman geçsin istemedim ki
Son görüşümdü
Çoğunuzu belki
Belki bir çoğunuzun
Gözlerine son bakışlarım
Hep gülümsemeye çalıştım
Hayata inat karşınız da
O kadar güzel anlar geçirdim ki
Sizi o kadar çok seviyorum ki
İşte o yüzden üzgünüm
Ayrılıklar acıtır yürekleri
Bilirim...
Sizinki de çok acıttı
Benim beyaz güvercinlerim...

Her doğan kuş uçacaktır.
Gün uçma günüydü uçtunuz
İzledim kanat çırpışlarınızı
Zaman dursun istedim yine...
Durmadı...

Size uçmayı öğretmek aslında
Sizden ayrılmak demekmiş
Siz uçarken yüreğime süzülen
İnce sızıdan anladım
Üzgünüm büyüdüğünüz için
Uçmak güzel ama
Ayrılık kötü ne diyeyim

Zamanı durdurmanın
İmkansızlığını anladığım da
Kırk altı kitaplık bir yer ayırdım
Gönül kütüphanemin
Tozlu raflarında
Ne mi kitaplarımın ismi
Canan Burak Büşra...
Belki unutmaya böyle direnebilirdim

Allah'ım esirgesin hepinizi
Beyaz güvercinlerim
Korusun kollasın...
O masum gülüşleriniz yüzünüzden
İki cihanda da eksik olmasın...