Zamanı Donduran Bir Fotoğrafta

Yer sarsıldı, birçoğunun cesetleri ve kafaları enkazda kaldı.
Gecelerinin sabahı olmadı, yarının işleri enkazda kaldı.

Bu hafta okulları başlayacaktı da ütülü giysileri rafta hazırdı,
Öğle yemeği kutusundaki enkazda köfte ve ekmek tabakları kaldı.

Allahım kıyamet koptu sanki yağmurlu toprağa girildi yer tepti,
Anneler bebeğini son kez öptü, gözlerindeki yaşlar enkazda kaldı.

Etraftaki kör betondan kaçmak zordu, insanlar o anda dehşete kapıldı,
Üzerine moloz duvarlar yıkıldı, tertemiz göğüsleri molozların içinde kaldı.

Kimi Ali, Ayşe, kimi Güllü, kimi beş, kimi elli,
Birkaç günü görmedi, yeni evliydi, üç günlük eşleri enkazda kaldı.

Onların da kendi dünyaları vardı, bir ev ve bir araba hayali,
Ne hayaller denizi vardı, pembe hayalleri enkazda kaldı.

Kaan bu acıda hangi tarafta, onlar ötede, biz bu taraftayız.
Zamanı donduran bir fotoğrafta, mutlu gülümsemeleri enkazda kaldı.