Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yatıştırıcı sabırlı teskin edici
Uhulet ve suhulet içinde
Zamanı değil diyorsunuz
Bence hakkınızı vermenin tam zamanı
Tebrik ederim
Duygusu ve güftesiyle birlikte çok uyumlu bir hece şiiri okudum. Kutlar daha nice başarılı çalışmalarını dilerim. Saygılarımla.
güzel ve anlamlı bir şiir tebrikler irfan bey
Değerli İrfan Bey,
Zamanı değil şiirinizi zevkle ve yudum yudum okudum.. Benze derin izler bırakan bu mısraları ancak sizin gibi güçlü bir kalem yazar. doğrusu ilham perisi size tam zamanında gelmiş. Tabi ona zamanı değil dememişsiniz ki bu güzel dizeler birbiri ardına dökülmüş kaleminizden...
Selamlar...
İrfan abim..o güzel yüreğinizi ve güçlü kaleminizi tebrik ediyorum.
Her zaman ki gibi muhteşem bir şiire daha imza atmışsınız.
Şarkı sözü tadında hoş bir şiirdi. Okumaktan büyük haz duydum değerli üstadım... Güçlü kaleminizi yürekten kutluyorum.
Yokluğunuzda aklım hep 'Nişan' adlı, 'arkası yarın' tadındaki yazı dizinizdeydi. Sessizliğinizi yeni kitabınızın çıkacağına yordum. Umarım yanılmamışımdır. Başarılarınızın devamı dileğimle...Saygılarımla...
Değerli Hocam,ömrünüze bereket...
Bu anlamlı dizelerin altına yorum diye yazabileceğim tüm ifadeler kifayetsiz kalacak,öyle daldım ki şiire ancak tefekkür edebiliyorum.
Teşekkür ve saygılarımla...
İrfan hocam şiirlerinizi başka şiir platformlarında okudum. Gerçekten şiiri şiir gibi yazan kalemlerin kalemim hakkındaki düşünceleri sayfalarında okumak ne denli usta olduklarının göstergesi. İlk şiir serüvenim antolojide başladı. Burada çok kıymetli kardeşim Erol Uraz'ın uyarıları ve sonrasındaki görüştüğüm hocalarımın da çok büyük katkısı oldu kalemi düzeltmede. Bu yeterli değil elbet aşama aşama ilerliyorum. Sizler gibi değerli hocalarımızın görüşleri Türk edebiyatına kalemler kazandırmaya devam edecek ben buna inanıyorum.Edebiyat defterinde (Birselamver25 nick) olarak yazıyorum.Sizi orada okumuştum gerçekten şiirlerinizi çok beğenmiştim.Ben de sizin başarılarınızın bitimsiz olmasını temenni ediyorum.
not: şiirdeki uyarınız için çok tşk ederim
selam ve saygımla
Anlam bütünlüğü ve konu hakimiyeti muhteşem sayın hocam.Çoğu hece şiirinde uyağı vermek için arkadaşlarımız konunun dışına çıkıyorlar ya da şiirde bi zorlama oluyor.Lakin görüyorum ki hece şiirinde usta olmak böyle bir şeymiş.Ve hece şiiri yazan arkadaşların kesinlikle sizi okuması gerekiyor...sonsuz saygılarımla hocam...
😔Artık zaman İmanı kurtarma zamanıdır...Yüreğinize sağlık :)
Bu şiir ile ilgili 41 tane yorum bulunmakta