Zamane İnsan Şiiri - Samet Bölükbaşı

Kaldır başını böyle mi doğdun ki boynu bükük
Günler mezara koyulur mu yaşamak olur mu yük
Doğarken söz mü verildi mutluluk ruh üflenirken bedenine
Yaşarken sahte bir dünyada üzülmenin sebebi ne
Şimdi devran böyle herşey benziyor insana insandan başka
Kimin kapısını çalsan umudun eksik kalır inanma sen zahiri aşka
Kendini arar isen ancak kendinde bulursun
Güvenme hiçbir yaşına elbet sende yorulursun
İçinde var ise iyilikten zerre koş peşinden gücün yettiği kadar
Olma kötülüğün olduğu yerde onun fikri dahi zarar
Anma maziyi kin ve nefret ile kendi ateşinde kendini yakarsın
Tutulup kalma düştüğün derde ancak düştüğün yerden kalkarsın
Arama boş yere dost niyetine gülen yüzlerde gerçek yüzler
Vefasızdır insanoğlu gerçeği hep diğer yüzünde gizler