Zamane Acıları Şiiri - Mücella Pakdemir

Yanlış devirde miyim, neye baksam yabancı
Ömrümün arsız kurdu zamane acıları
Yakamı bırakmadı. Hep sıkıntı, hep sancı!
Saklandım, beni sordu zamane acıları

Yüreğim serçe olmuş şakıyıp coşuyorken
Binbir ümit içinde kabından taşıyorken
Gözlerim ufuklarda güneşe koşuyorken
Gelip karşımda durdu zamane acıları

Hani eski âşıklar gözleriyle sevişen
Bir lokma kalsa elde, muhabbetle bölüşen
Gülen ayva dururken benim payıma düşen
Ağlayan bahtsız nardı zamane acıları

Demek ki bunca zaman hayâlimde yarattım
Tükenmiş sevdaları dilerken derde battım
Kapanan defterlerin tümünü çöpe attım
Kalbimi fena kırdı zamane acıları

Hangi cepheden baksam rastlıyorum gâfile
Uyuşamadım gitti hâlden bilmez saf ile
Çözemedim bir türlü, ne yapsam da nâfile
Aldı, yerlere vurdu zamane acıları

Bana göre değilmiş, çok oldu anlayalı!
Sahtekâr ilişkiler, maddiyata dayalı!
Pas tutmuş tenekeydi altın yaldız boyalı
Vaktinden evvel yordu zamane acıları