Zamandan Sızanlar Şiiri - Enver Özçağlayan

Kendini birşey sanıp, varlığına güvenme
Hislerim üretiyor bil ki arada seni.
Gece rüyalarımı işgaline sevinme,
Uyanırsam bulman zor, benim gibi seveni.

Görsem seviniyorum, doğrusu budur işin!
Doluyorsun içime, yalnızlığım gidiyor.
Süzülüşünde âhenk; sanki melek geçmişin,
Bir nihavent vals ile hayalin raksediyor.

Acem şalları gibi o savrulan etekler,
Kavrulan yatağıma gül kokusu seriyor.
Saçlarına tutunmuş rengârenk kelebekler,
Kış gününde rüyama baharı getiriyor.

Sevgilerden haleler taçlanıyor başımda,
Bilmem hangi gerçeği yaşıyor hayâllerim?
Geçmiş zamandan sızan, tam yetmişbeş yaşımda;
Belleğime yazılmış mazideki hallerim...