*Zamandan çok ne var, Gidersin...*

Gökyüzü sabahın uykusunda,
Sabah parmaklarının üzerinde,
Tablodaki yerine yürüyor.
Akşamdan kalma sokak lambaları
İnsanlaştırıyor bütün makineleri.
Kaçak bir hayalet bulut
caddede dolaşıyor,
Kimseyi görecek kadar yakın değil kimse,
sis bahane.
Ölüme yatıp yaşamaya uyanıyoruz beceriksizce.
Ekmekler bayatlamadan küfleniyorlar
her şey günlük,
gülistanlık bir meslek artık.
Ne zaman ağlayacak olsam
kaçak bir sis kapatıyor yolu,
ağlamış kadar oluyorum.
Yaldızlı kağıtlara benziyor yıldızlar,
Gazeteler üçüncü sayfa haberlerine
parası neyse veriyor.
Kapılar kalınlaştıkça duvarlar inceliyor.
Sırra ermek erenlikten değil,
Sıradanlıktan.
Konuşuyoruz durmadan,
Akşamsefaları,
Gece kuşları,
Pervaneler ve biz
İki baştan oturup muhabbet başına.
Konuşuyoruz durmadan.
Biz seninle,
kadın ve erkek değilken
Ne çok gülerdik.
Yokluk kıymetli yapmazdı
Sevmediğimiz şeyleri.
Ayrı geçen yıllarımıza sitemkardık,
ölenler iyi, gidenler kötü değildi..
Yalanları anlamazdık.
Kadehlerimiz vardı
sevgiden
her gün ödül alıp
Kaldırdığımız.
Şimdi zamanımız var sadece
Hiç yoktan iyiye.
Eskiden yeniye kattığımız
Hüzün var sadece,
Gülümsüyoruz bütün ciddiyetimizle.

Bizi boş ver
haberler sende
Yolculuk nasıl dı
Kaç gün izin verdin kendine.
İyidir inşallah sizinkilerde,
Çay sıcak içer misin?
Dinlen biraz, yaslan arkana.
Gidersin canım
Gidersin…
Gidersin canım
Yine gidersin…