Zamana Zamansız Mektuplar Şiiri - Ersal ...

ZAMANA ZAMANSIZ MEKTUPLAR
Ne zaman ki
Yalan gerçekten fazla itibar görür
İtibar karakter dünyasında satışa çıkartılır
Ağlarım
Ne zaman ki,
Âlim dilhun
Tüm kelimeler “nun”
Cahil etrafında kurulur sohbet sofrası
Muhabbet; yenilir, içilir olur
Susarım
Ne zaman ki,
Verilen sözler unutulur
Ahde vefa, çıkartılır lügatten
Vefasızlık altın tepside sunulur
Kaçarım
Ne zaman ki,
Kimi varlıkta
Kimi yoklukta değişir
Dost sandıklarımın
Sessizce terk ederler
Yüreğinden tuttuklarım
Ellerim üşür
Dost bahçesi harman yeri
Yanarım.
Zaman öyle bir zaman ki,
İlk yanındakiler vurur darbeyi
Velhâsıl
Ne zaman ki
Sevgiler alınır satılır
Gölgesi uzar küçük adamların
Korkarım!
İşte o an pazarı kurulur, mikroskobik canlıların
Apoleti büyür sahtekârların
Zaman ağlar, kaçar, susar…
Yanar ellerinde
Zaman öyle bir zaman ki
Eriyip akmayı bekler ellerinde
Çaresiz mektuplar yazarım
Zamanın ötesine…
Şimdi yazdıklarımı okur musun ey sevgili?
Okur da, niçin telefonları kapatıp
İnsansız, zamansız, mekânsız…
Limonküfü odalara saklandığımı anlar mısın?
Ne zaman ki anlarsın,
Yanarsın
Güz misali dökülür elimden takvim yaprakları
Bilirim çağırdığını, gözlerinde en son duayı yaparım
İmam hazırlanırken salâya
Yanına gelmeye, bergüzarım!
Sözün özü
Zaman öyle bir zaman ki
Özü olmayanın sözü olmaz
Közü olmayanın ise,
Aşkı, kâğıdı bile tutuşturmaz.
Şimdi anladınız mı? Zamana neden mektuplar yazdığımı
Zamansız terk eden; söz, erdem, namus, kardeşlik…
Aşk ile geri gelsin diye
Çünkü ya etik değerler geri gelecek,
Yâda vallahi gidecek bir yerimiz yok!
Sizin var mı?
Post modern pencerelerden hayatı seyredenler