Zamana sesleniş Şiiri - Mehmet Dumanlı

Çok geceler geçti, çok...
Elveda diyerek ayrıldığımız,
O akşamın üzerinden.
Çok geceler sabahladım,
Neden, niçin ayrıldık diyerek.
Ne zaman beni haklı çıkardı,
Nede anılar.
Karışık düşünceler üzerinden,
Aylar geçti, aylar.
Hani dört mevsimdi yıllar?
Bende yaşanan tek mevsim var.
Bahar gitmiş, yaz yok, gelmiyor,
Dört mevsimde hep kış var.
Kışlara döndü içimde yıllar.
Kışlara döndü içimdeki duygular.
Şimdi!
Kimsesiz düş gezgini gibi,
Düşlerde uyanıyorum,
Uykusuz geçen uykulu günlere inat,
Düşlerle uyanıyorum.
Gelecek yok, hep düne uzanıyorum,
Ne olaydıda söylemeseydim,
Söylemeseydim o sözleri,
Ne olaydıda yutkunaydım,
Yutkunaydım defalarca,
Ağlatmasaydım gülen gözleri.
Bilemedim, bilemedim,
Gururumu yenemedim.
Çok geceler geçti, çok...
Sıcak yaz günlerinin,
Soğuk kış akşamlarına dönüştüğü,
Mahmur kış aylarının üzerinden.
Bir ben yapayalnızım,
Birde içimdeki sensizlik ve anılarım.
Resim yok, ses yok, isim yok....
Benim dünyamda, rüyamda,
Ya yalnız, ya kimsesiz,
Yada öyle bir şey.
Bu sitemse eğer,
Sitemim kendime,
Sitemim zamana.

31.08.2007