Zamana kırılıyorum Şiiri - Güzin Eye Dündar

birden düşüyor yüzüm
yenilginin en içten ölüm hali
yalnızlığım açıyor yokluğuna
sonunda zamana kırılıyorum
bir bahar vuruyor gençliğimi
bildiğim öğütleri unutuyorum
ay ışığı çalıyor gözlerimi
ıslak kokusu toprağın
ölümü anımsatıyor
bir ateş böceğine
fısıldıyorum
...düşlediklerimi
işte mayısın
cömert yüzü
dolunayı sabaha
uğurladığım gökyüzü
sevinç yorgunu kollarım
avuçlarım bir tutam yıldız
eylül demleniyor başımda
alıyor sancılarımı yıl izi
sabır diyorlar adına...