Zamana İnen Düşler

Zamanın pişmanlığıdır
Alnımdaki çizgiler.
Sızlar oldu artık ellerimin ayası,
Yitirilen ömrün kaybı yer yer...

Kaç kez çaldım mutluluğun kapısını,
Bulamadım yerinde.
Oysa dışımda gülmeyen bulvarlara,
Ne güneşler doğdu,
Ne aylar battı,
Her bahar seherinde...

Nöbet değişti karanlıklar,
Saat başı geç veya erken,
Açtı ağzını kulaç kulaç,
Önümdeki gölgeleri izlerken...

Mutluluğa yaklaşırken,
Ayakları yakan düşlerimle renk renk,
Bir günün bitiminde
Taşlanır bu yürek...

Aydınlık sıçrar gözlerime,
Kala kala bir acı kalır maziden.
Kalmış renklerin azlığına,
Açılsa ufuk,
Koşsa yalnızlığıma...