Zamana Esir Olan Yıllar

Bir zamanlar ellerimden kayıp giden o eski günler,
Sokaklara sinmiş sesin, hâlâ içimde bir yerlerde gizler.
Unutulmaz sanılan hatıralar, rüzgârla savrulup gider,
Şimdi hangi yılda, hangi baharda, hangi düşteyiz, kim bilir?
Bir gülüşe sığdırdığım koca bir ömrü kaybettim,
Saatleri geri alsam da seni geçmişte bırakıp terk ettim.
Zaman, acıları örten bir perde gibi gözlerimi mühürledi,
Ama her gece, rüyalarımda geçmişim yeniden dirildi.
Kaybolan yılların izinde yürüdüm de yorulmadım,
Hatıraların ağırlığını taşıdım da hiç durulmadım.
Senden geriye kalan her şeyi sustum, anlatmadım,
Ama içimdeki fırtınayı bir an bile unutmadım.
Bir sokağın köşesinde izlerini arayan adımlarım,
Sesine denk gelmeyen, hep yarım kalan dualarım,
Geçmişin gölgesinde büyüyen kanayan yanlarım,
Hangi zamana dönsem de soluk bir hatıra kadarım…
Şimdi gözlerimi kapatsam, her şey yeniden başlasa,
Aynı cümleleri kursam, aynı yaralar açılmasa…
Ama bilirim, gidenler dönmez, yitip giden kaybolur,
Kaybolan yıllar gibi, anılar da sessizce yok olur…