Zamana Doğru Şiiri - Durmuş Karabağlı

ZAMANA DOĞRU

Yazın sıcağında kavrulurken çiçekler,
Solar avucunda sevda gülleri,
Tarlalarda güneş rengi buğday başaklar,
Kendisine renk veren güneşe boy atıyor.

Elinde ırgatın tırpanı biçerken ekini,
Teri anlında güz yağmuru gibi tomurcuklanıyor.

Sevdalısının oyalı mendili ile silmek için anlını,
Kırmızı su dolu testisinden iç beni dercesine,
Yorgunluğun verdiği susuzluğu gidermek için.
İçiyor akan derenin suyunu bitirircesine.

Kavrulsa da sıcaktan fırtınalar esiyor gönlünde,
Sallıyor tırpanını bu başaklar harman olacak,
Kıraç toprakların bir döngü gibi kısırlığına,
Bereket yaratmak kaderine geçinmek tok olmak için.

Belirsiz sevdalısı belki Ayşe belki de Fatma’sı,
Bir gün yavuklusu olacak gönlündeki sevgilisi.

Kök salacak yuvaya böyle kurulmuş ezelden düzen,
Döl vermek için aileye güç kuvvet gerek,
Sallamak lazım hışımla tırpanı bereketli başağa.

Gül kokulu sevdalısı için harcanan emekler,
Mutluluk dolu günler toprak kokan tenler.
Ümidin yok olmayacağı zamana doğru.

Durmuş Karabağlı
Yeniköy-1990