Zaman Yanılsamaları Şiiri - Ayşe Uçar

zaman bükülürken evrenin elinde
her gün ağrısız sızısız
bir sancı yaşanır yeryüzünde
rutin bir makaraya sarılmış
günler devrilir
aylar, yıllar geçer

meçhul diyarlardan bir yol uzanır
gizemli…
biteviye gelenler / gidenler
geriye
irili ufaklı, çakıl taşını andıran
sadece izler kalır
silinmedik…

geceleri ayın mahzun bakışları
yıldızların ürperen gözleri
ve gündüz güneşin salaş gülüşleri
ruhların geçiş seramonisini izler

sessiz sedasız devir törenini
bazen bir güvercin çığlığı yırtar
bazen de kan damlar asumandan
karın üstüne
kimi zamansa nar çiçeğinin
dudağından gülümser kırmızı

doğum ve ölüm
tüm canlıların ortak lisanı
her doğum bir ölüm muştusu
her ölüm, bir doğum…

oysa bir türküdür yaşamak
dile dolanan
zılgıt eşliğinde çekilen halay…

dağların başı boran!
etekleri rüzgar yeldirmesi
uçurumlarda yankı
kaya gözlerinde çağıltı
yine de… hey!
yine de hey hey!
ah yaşamak ne güzelsin!
….

ne kadar kutsaldır
çürümüş cesetleri kucaklayan toprak
ana kadar şefkatli
yâr kadar sıcak
baba kadar kudretli…

her şey bükülür zamanla
ölüm hariç
tüm canlılar ise ölümlü
iyilik ve kötülük
insan sırtına yapışan yafta
ve kendi ellerimizle alnımıza
vurduğumuz damga

vakit geldiğinde
sonsuzluğun kapıları aralanır
gitmek için
önümüzde sadece iki yol
biri ışığın saf hüzmelerini yansıtır
diğeri ise karanlığın kızıl gözlerini…

31 /03 /2011