Zaman vururken! Şiiri - Mustafa Cilasun

An halin deminde aşkı anar
Yar sevdanın rüknünde sancılarla sabırda bir har
Evvel emirde hala vakit var, lakin irade zafiyeti ihsanı aralar

Vakit gebre düşlerin acısında
Umut kalbi ihlâs ile dalgalanan ruhun sofrasında
Kader yazılan sayfanın merakıyla sorguda ve kanaat hazzıyla

Ne dil ve ne de hal aşka yaban
Belagat zafiyetiyle şekillere boyanıp hakkı unutan
Yolun nihayetini unutan ve verilen emaneti dert etmeyen histe

Kalp iradenin hükmettiği yerde
Vesvese keşkeklerin anlam bırakmadığı netlikte
Ne hoş ve nede sarhoş yitik anlamın affında sığınan nefeslerdir

Ne kadar kapın açıksa kalbinde
Şayet erdemin keyfiyeti yoksa kederin deminde
Ne oldum delisi olmak dilin hederi nefsin ibrete muhtaç halinde

İnsan aklıyla anlam kazanandır
Kul kalbin zarafetinde edebi kuşanan kandır
Yürek ise çok farklıdır ve beyne kan pompalayan emri hakikattir

Şimdi zaman hazan kokusunda
Yaprağın hicranı resmeden tuhaflığında orda
Tefekkür ihsan sanatının hazzında ve düşünmenin solumalarıyla

Sayfalar yalnız kitapta olamaz
Umut insan kimliğinde hislerle anlam bulamaz
Mavera ölçüsü, zaman rahlesi, nitelik hanesi anlamı kaybolamaz

Ne hadsiz hoş ve ne de çok coş
El açan, aman dileyen ve umutla bekleyene koş
Kulluk tedrisatında ve edebin her vuzuha tında o kalbinle konuş

Ne aranırsın ve kimden umarsın
Neden imkânın içinde halini bekleyene koşmazsın
İllaki korkacak mısın ve sana tevdi edilenle ne vakit barışacaksın

An senin için anlamı kuşanıyor
İbretin derdiyle halinde senin kalbinle buluşuyor
Hakikat ne söylüyor, mukadderat senin iradenle anlamlaşacak diyor

Ne söylerler ve neleri dilerler
Ölüm için vaktini bekleyen kalp neyi es geçerler
Nefsin maslahatında ve aklın kaybolan yokuşlarında bir ah çekerler