Zaman Ve Mekan Ötesi Varoluş

...? ne zamandı bilmiyorum...!
neresi olduğunu da...

bir önceki yaşamımdan
şimdiki yaşamıma geçişti sanki...

içim biraz boş ve tuhaf
her taraf beyaz...bembeyaz... alabildiğine beyaz...
beyazın dışında tek bir ağaç, tek bir kaya, tek bir karartı yok...

yanımda tanımadığım biriyle yürüyorum.
beyazın o depderin yorucu sessizliğinde.
ufak bir tepenin yamacını andırıyor yürüdüğümüz yer...

yanımda yürüyenin ne yüzünü gördüm,
ne de sesini duydum.
yüzü yoktu çünkü,
beyaz, bembeyaz ve bomboştu yüzü...

sadece yürüyorum biriyle,
ama kiminle, nereye ve neden... bilmiyorum...

önce o alabildiğine derin beyazlığı kar sandım...
ama her adım atışımızda
yere basan ayaklarımız
karı ezerken 'gurt-gurt' sesleri çıkarmadı

sanki ayaklarımız yere basmadan yürüyorduk
başka bir mekanda...
ve tanımadığım yanımdaki ile hiç konuşmadık,
bir daha bakışmadık.
sadece yürüdük... yürüdük... ve gene yürüdük...

beyazın en dipsiz sessizliğinde
vakit ne gündüzdü ne de gece,
ortalık ne aydınlıktı ne de karanlık.
ve hava ne soğuktu ne de sıcak
hatta hava bile yoktu, sıcak ve soğuk kavramlarını yok eden

her şey hareketsizdi
her şey dediğim tek şeydi...
o da sadece derin ve sessiz bir beyaz
yani bomboş bir beyaz

o engin ve sınırsız beyazlıkta hareket eden
sadece ben ve yanımdaki idi
tüm duygu ve duyum yokluğunda

ve havanın...
ve gündüz ile gecenin...
soğuk ile sıcağın yokluğu
neredeyse beynimin
yürüyor olduğumuzu algılayışını silikleştiriyordu

acaba yürüyor muyduk?

ve arkamızdan yürüyerek beyazlıkta kayboluşumuzu izledim
sanki beyaz bir tepeyi aşıp gözden kaybolduk