Zaman Usta Bir Nakkaştı Şiiri - Nihal Bıkım

Zaman diyorum sevgili,
Usta bir nakkaş gibi nakşeder yalnızlığı.
Ne gariptir ki ustaca yalnızlaşıyoruz,
Modern zamanlarda yol alırken.

Ben de diğer tüm ikincillerdim.
Ve bir çocuğun ana koynuna sokulması gibi
Sığındım yalnızlığa.
Çok zaman yalnızlık emzirdi düşlerimi,
Büyüttü ruhumu susarken senliliğe.

Fırat gibiyim aslında.
korkmadım hiç kem gözlerden.
Asi oldu hep ruhum.
Yalnızlığımda biliyordum,
Doğuracaktım bir gün güneşi.

Çünkü aman vermez,
Benim yüreğim kekliklere.
Umudum takılsa da dikenli tellere
Yazdım dileğimi şişeye,
Bıraktım Dicle'nin sularına.

Sana duyduğum özlemi de,
kuruttum yalnızlığımın kuytuluklarında.

Hayat çok kez vurur ya insanı;
Beni de seninle vurdu bu kez.
Belki de bir sınamaydı,
masala doğanların dünyasında.
.
Bu yalnızlıkta çok zaman,
Kafa tuttum bulutlara.
Hoş bir rekabetti aramızdaki aslında,
Yenişemediğimiz...

Yalnızlık;
Yüzleri ve yürekleri maskeli hayatların,
Afilli kutularda sunduğu armağanıydı bana.
Çünkü ben şahin sandım serçeleri,
Her aldanışta biraz daha,
Çekilerek ana rahmine...