Zaman Tenhasında Ay Çıplak

Sabahını zor eden gecelerin kurdele kesimsiz özlemiyle
Bir başka tatlarda ağız dilliliğini bulanla
Gönüldengesine fit olmuş günü birliğim
Baktım ki...Ağaçlar çırıl çıplak
Kar çıplak
Ay çıplak
Zaman tenha...
Hepsi bir olup düşmüşler kendine kapı yakınlığı
Yıldızların peşine
Meydan aşklık ve benlik nasıl sormayın
Hani niye olmasın dedim
Attım ben de üstümde başımda
Kalabalığa ağırlık eden ne varsa
Ayaz inceleri
Karbeyaz kardelenler
Siiim sim gümüşsü filan gibi esrikcelere
Daldım soğuğun koynuna
Deştim ateşi hardan kordan
Girdim yangına
Çıktım buza
Yundum, arındım, durulandım
Şimdi iyce kaptım şifayı mecnunilikten
Hastayım ay, gün, güneş...aşkın divanesi derler hepsiyle
Bilen kendinden
Tarife hacetsiz anlayacaktır..

Seyfi Karaca.......Aralık / 10