Zaman merhametini sınıyor

Rüzgar aldı götürdümü eskileri
şimdi;
zaman merhemini sürüyor gecenin en erken sabahına.

Köpekliktir hayat tutsaklığa;
öp öpebildiğin kadar yere düşmüş ekmeğe eğilirken emek ile
burnun sürtülünceye değil.

öylesine düşündüğüm birşey yok.
Toparlıyorum hayatı aksak aksanıyla susuvermişliğinde
t/adlandırmak adına bir çabaydı duvar sessizliğinde imgeler.

sakalları-bıyıkları uzamış gündüzden geceye zamanın
batar kabuslar uykunun en derinine..