Tekrarı olmayan anların ardı ardına sürgit akıp gittiği bir mecra;
’zaman’.
Geçeninin kaydedilip, geleceğine planların yapıldığı süreç.
Nasıl başlayacağı planlanıp, nasıl sürüp nasıl biteceği meçhul bir akıntı;
çağlayanları olan devasa nehirlere dönüşebildiği gibi,
gibi hemen toprak zeminde kaybolup gidiveren;
’zaman’.
Akıl ve mantığın düz yolunda rahatça gidiliverildiği gibi, kalbin duyguların karmaşık labirentlerinde bir çift söz duyabilmek,
ılık bir nefes hissedebilmek için değerinin kalmadığı ‘zaman’.
Yaşananların rutine indirgendiği,
‘an’ların ‘anı’laşmasına değer kesbetmediği,
sakin, düzenli, huzurlu olmasına alışıldığı anda beklenmedik değişimlerle ile insanı çaresizleştiriveren, biçare kılan;’
zaman’.
İnsan iradesinin tek geçersiz olduğu süreç;
’zaman’.
‘Zamansız evren’in dayanılmaz çekiciliğinin nedeni olabilir mi?
12 Temmuz 2020
Kayıt Tarihi : 29.11.2020 17:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Erdal Güzeldemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/29/zaman-ki-tekrari-olmayan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!