Bundan kırk sene öncesinde çocuktuk, delikanlılığa ne zaman adım atarız diye geçiriyorduk aklımızdan ve kalbimizden. ''Bir türlü büyümeyecek miyiz biz?'' diye zaman zaman hayıflandığımız anlar oluyordu. Birbirine yakın, bahçeli küçük evlerde oturuyorduk ve mahallemizde ki çoğu komşumuzu tanıyor akraba gibi içli dışlı oluyorduk onlarla... Dertleri ile dertleniyor sevinçleri ile seviniyorduk. İki katlı, üç katlı evlerimizin pencereleri çoğu zaman birbirine bakardı ve bahar günleri, yaz günleri komşularımızla pencere sohbetleri yapar, tatlı tatlı mahallede ki olayları birbirimize anlatırdık, bu adeta o zaman ki bir psikolojik tedavi seansı yerine geçerdi. Pencerelerin önlerinde saksılarımız olurdu ve bahçelerde dolu kedi köpek...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta