Zaman İçinde Saklanan Umut

Zamanın içine sığdırdım umutları,
Sırt dönmek marifetse söz sende.
Mekân içinde susan anılara,
Gem vurmaksa, o da sana ait.

Her poyrazda kapatılan bir kapı,
Duvarın tuğlaları... kimin eseri?
Açar mı yeniden çiçekler baharda,
Dar geçitlere kurulu kelimelerinle.

Yük ettim sessizliğe kırık cümleleri,
Her hecede biraz sen, biraz eksik.
Gözlerimle çizdim yalnızlık haritasını,
Rotasında kayboldu en gerçek benlik.

Gecenin koynunda saklı bir hikaye,
Ne anlatır ne de unutur geçmişi.
Bir nefeslik umutla doluyor içim,
Yağmur damlası düşse, taşar sessizliğim.

Denizin savurduğu dalgayla birlikte,
Kumsala vurdu çaresiz bir balık.
Son nefesinde gizliydi yaşam,
Soludukça içinden geçti zaman.

Yüreğinde taşıdığın o umutla,
Soluklandıkça yeşerdi her an.
Bir el uzandı göğe dualarla,
Belki de yeniden doğacak zaman.

Karamsar olma, bak yakın yarın
Yol görünür, ışık var sonunda.
Bir adım daha, bir inanç yeter,
Hayat bekler tam da ucunda.