Yeter. Dinleme Amata. Durma karşımda öyle kayıtsızca. Birazda sen konuş. Ellerini sok boğazımdan içeri,kopar al yumak haline gelmiş çaresizliğimi. Al ve çöz beni ilmek ilmek…
Dinle beni. Gözlerimdeki çaresizliğin sebebini anla sözlerimden. Tamam mı?
Kaybettiğim zamanlardan,beni terk eden geleceğimden,peşinden koşarken kaybettiğim kendimden bahsedeceğim. Nerede bıraktım kendimi? Hangi eller açtı tüm bu yaraları? Hepsini hatırlamak istiyorum. Git bul beni Amata. Kendimle,katillerimle yüzleşmek istiyorum…
Zaman geçiyor Amata. Hayatım,sanki saatli bir bombanın ucuna bağlanmış duruyor. Kafamın içinde uğulduyor sesler. Tik tak tik tak… Yardım et bana. Parçalanmak istemiyorum…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta