Zaman Durunca Şiiri - Ercan Keskin

Zembereği boşalmış saat gibi durmuştu..
Hatırlanmayı özlüyordu, unutulmuşluk.
Ölüm sessizliği ile örtük her şey susmuştu,
Kurulmayı bekleyen hayatın içi bomboştu.

Sonsuz karanlığın bilinmez enerji katmanı,
İçimizde sönen ışık gibi, siyah görünür.
Bir yanı uçurumdur, unutulmanın diğer adı.
Eski bir resme bakınca kanar hicran yarası.

Özlemekle beklemek arasında geçen zaman,
Talihsiz bir aşkın sonunu hazırlarmış bazen.
Bir şans verilseydi belki dönülürdü yıkımdan,
Umulmadık biçimde değişebilirdi o an.

Umutların resimlerdeki donuk kareleri,
Anısal değeri mi kaldı yaşanmışlıkların...
Gözden ırak olan gönülden de ırak olmuş sanki
Vakit tamam, maalesef saatin sesi kesildi.