Zaman Çemberi Şiiri - Cemalettin Güzbey

Bir gün,iki gün, üç gün değil,
Bir ay,iki,üç ay değil,
Bir yıl,iki,üç yıl değil
Yıllar oldu görmeyeli
Cehenem zebanisi oldun
Seni sevmeyeli
Şimdi öğrenmişsin
Geri gelmeyi
Peki ne olacak şimdi
Kaybedilen,zaman çemberi
Yenilir,yutulur bir şeymi
Kaç kere güneş battı,
Her yanım zindan karası
Kimler gelip geçti
Zaman çemberimden içeri
Of anam of
Boynum bükük kaldı
Volkanların,en büyüğü bendim.
Gücümü püskürttüğümde
Alev,madenimi,
Yetmişyedi cephede duyulurdu
Azim,şevk ve kudretim
Söndü,pörsüdü,silindi iç dünyamda..