Zaman Azalıyor... Şiiri - Sevilay Şakar

Zaman azalıyor......
Bir yerlerden başlamamam gerekiyor..
Hissediyorum bunu yapmalıyım,başlamalıyım ama nerden?
Şıp diye de olmuyor ki bazen her şey..içimdekileri belki kağıda döksem ruhumun acıları hafifler mi_?
Ya da kendimi anlatabilir miyim? .İçimdeki anlatamadığım duygularımı dışarı atabilir miyim?
Kim bilir..belki…
O zaman bu yazım.Belkilerimin başlangıcı olsun.
Hoş geldim mi bilmiyorum…. :))
Artık yazmaya başlıyorum.

Bugün bir yerde
‘’Ey aşk...
padişahım sensin
benim için bir darağacı kur....
asılmamış kandil,
evi aydınlatmaz... MEVLANA’’
yazıyordu…

Biraz düşündüm.Aşk adına aslında çokça şey tüketmişizdir dillerde.Söylenmemiş söz de kalmamıştır belki de.En cahilin bile aşk için söyleyeceği söz vardır.Peki benim için neydi_?
……..AŞK………
Ben aslında hep gelip geçici bir şey diye düşünmüşümdür aşk’ı.Yerini sevgiye bırakana kadar.Tabi tutkuyu da göz ardı etmeden…
Durup dururken yolda bir balon bulduğunuzu düşünün.İçine su,çiçek pırıltılı bir şeyler dolduruyorsunuz (tabi çoğuda hava) ağzını kapatıyorsunuz.Kontrolden çıkıyor elinizden gökyüzüne salınıyor…
Yükseliyor….
Yükseliyor..yükseliyor…
Ve sonra…bir kara karga çıkıp balonu patlatıyor.Şimdi karga nerden çıktı demeyin.Çıkıyor işte, ister istemez patlayacak o balon.ha karga ha iğne ha güneş bir sebep olacak işte.Tabi mavide kalan gözleriniz hariç.Her şey bitiyor.Aşk bile olsa bir gün bitmeye mahkum.
Ama ne olur sevgileri çabuk tüketmeyelim…Zaman azalıyor.

sevilay şakar