Zaman azalıyor Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Zamanın dokusunda kaybolan anılar,
Kum saatinde hüsran,
düşler kırık dökük.
Gökyüzünde
hüzünle
seyredilen
yıldızlar,
Zaman
azalıyor,
gönlümde
yorgun
duygular.

Dakikalar hüsranla akarken
parmaklarımdan,
Zamanın ardında
bıraktığım
izlerle dolu.
Ömür denilen
serüvende,
bir tükeniş anı,
Zaman azalıyor,
yüreğimde
umutlar var
çoşkulu.

Göğe yazılmış bir masal,
yıldızlar arasında,
Yıllar geçerken örtülen
anıların sayfalarında.
Aşkın türküsü söylenir,
zamanın hükmü altında,
Zaman azalıyor,
yaşanmışlıkların
yüküyle dolu.

Belki de hayat, kısa bir nefes gibi geçerken,
Zamanın kucağında
kaybolan umutlar.
Bir bakışta saklı,
geçmişin izinde,
Zaman azalıyor,
hüzün dolu
geçmişin
ardında.

Zamanın kollarında savrulan yapraklar gibi,
Sonbahara teslim olmuş
anılar düşer yüreğime.
Ömrümün son
sayfalarında
sadece
bir nefes,
Zaman
azalıyor,
ölümsüzlüğe
adım adım.

Gökyüzüne bakan bakışlarda saklı bir veda,
Zaman azalıyor,
ölümsüz bir
masalın sonu.
Kalbimde çalan
melodi,
son perdede
hüzünle,
Zaman
azalıyor,
belki de başka
bir dünya bizi bekliyor.