İnsan susmayı öğreniyor zamanla
İnsan mı öğreniyor
Yoksa zaman mı öğretiyor
Bilinmez!
Gülen bakışlarımı bir bir örtüyor korkuyla
Perdeler çekiyor üstüne...
Kirpiklerim daha sık ıslanır oldu
Nicedir çarpmıyor kalbim
Zaman ne çok şeyi alıp götürüyor yanında...
Dün sabah fark ettim boşluğunu
Zaman seni de götürmüş yanında
Gözlerini, ellerini, yüreğini...
Zaman her şeyi almış da
Bir beni unutmuş galiba!
Şimdiyse senden kalan;
İçinde kaybolduğum,
Sessizliğine sığındığım
Koca bir zaman!
Kayıt Tarihi : 27.7.2008 22:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Deniz Kusun](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/27/zaman-728.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!