Zaman Şiiri - Deniz Gizem

Zaman* çok yakınken ölümün kara kollarına,
Beyaz elbisesine bürünür kadın.
Yüzyıllar öncesinde bıraktığı ruhuna kavuştuğu gün,
Yüzyıllara sığmaz yaşamı boyunca,
Bugüne sakladığı tacını takarlar zamanın kutsal başına
Pırlantadan zarif, beyazlar içinde, ölümün kara kollarında yatan kadın,
Son kez derince nefes alır.
Bir el uzanmış da tutmasını bekliyormuş gibi uzatır kadın elini.
Dokunabilmiş miydi uzanan ele,
Bu yüzyıla da armağan ettiği bedeninden ayrılırken...

*Zaman: Aragon'un kadını