Zaman gözlerinde erirken her gece,
Yokluğun buz misali üşütür beni.
Dilime dolanır sensiz bin bir hece,
Ecel kapıya dayanır çürütür beni…
Zamandır tükenen yüreğimde durmadan,
Akıp gidiyor ellerimden, dur! Diyemiyorum.
Yokluğun öyle bir yara ki vermiyor aman,
Kopuyor fırtınalar, kal! Diyemiyorum...
Kayıt Tarihi : 18.10.2007 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!