Zaman Şiiri - Aydın Yüksel

ZAMAN

Hasret kadehinden zulüm içirme
Yeterince acı veriyor zaman.
Geleceksen haydi, vakit geçirme
Yoksa ellerimde eriyor zaman.

Bütün dileklerim insanca, kulca
Uzat ellerini dokun usulca
Gözlerin kapanıp dilin susunca
Ruhumu çarmıha geriyor zaman.

Menekşe koy, gül dik her bir gününe
Gülen gözlerini bırak dününe
Yoksa kuru yaprak gibi önüne
Pişmanlıklarını seriyor zaman.

Güneşi hicrana doğan sabahın
Verdiğin cefanın, aldığın ahın
Yüreğinde hafi cümle günahın
Bir gün hesabını soruyor zaman.

Bir sızı düşerde içine ince
Yiyip bitirir ya seni sinsice
O anda sevdiğin kulda gidince
En zayıf yerinden vuruyor zaman.

Kırk yaşına kadar güneştir yüzün
Elliye dönünce yokuştur düzün
Atmışta hükmünü yitirir sözün
Yetmişinde beli kırıyor zaman.

Şu fani dünyayı cennetin sansan
Ömrünce çiçekten çiçeğe konsan
Musalla taşına düşünce insan
Bozuk saat gibi duruyor zaman.

Aydın YÜKSEL-Ankara
31.03.2017-Cuma-04.00