Yusuf'um Şiiri - Aydın Yüksel

YUSUF'UM

Okulunu bitirdi sağlık memuru oldu
İşi bulunca bekar duramadı Yusuf’um
Gitti de kör olası bir Yozgatlıyı buldu
Bir Vezirköprülüyü saramadı Yusuf’um.

Memlekete diyerek yola çıktı kerata
Birden bastı frene yandı lastik, balata
Avrat dönüp bakınca döndü hemen Yozgat’a
Dümeni memlekete kıramadı Yusuf’um.

Bir eski motoru var birde sünnet çantası
Her nereye vurduysa taşa değdi baltası
Yozgatlının elinde eksildi bir tahtası
Yumruğu sıktı amma vuramadı Yusuf’um

Önceleri zayıftı sonradan hesap şaştı
Yiye yiye semirdi göbek kemerden taştı
Rejimde yaptı amma ağırlık yüzü aştı
Bir türlü kiloları veremedi Yusuf’um.

Gönlünce yaşayıp da muradını almadı
Fanila, don, gömlek, su; satmadığı kalmadı
Gece gündüz çalıştı ne yaptıysa olmadı
Cebine paraları düremedi Yusuf’um.

Tepede bir ev aldı Ankara manzaralı
Kapı, pencere, boya; bıktı aldı alalı
Bir Halit var komşusu belalı mı belalı
Bir türlü sefasını süremedi Yusuf’um.

İşten gelince eve eldiven önlük takar
Masa kurar cam siler çayın altını yakar
Yorulunca balkondan Dikmen’e doğru bakar
Ömrü bitti Günyüzü göremedi Yusuf’um.

Aydın YÜKSEL-ANKARA
11.01.2017-Çarşamba-12.00