Zaman Şiiri - Ali Osman Dönmez

benliğimi esir etmiş rıhtımına
saniyelerle bordamı dövüyor zaman
hüzün; gönlümde solmayan çiçek...
ömür; menziller arası yolculuk...
aşinası olduğum kıyılardan
‘rıhlet’ deyip kalbimi kovuyor zaman
saniyelerle bordamı dövüyor zaman

mazimde ateş, âtimde duman
‘an’la akrep olup ruhumu sokuyor zaman
yaprak dökümü: hicret...
gurup vakti: göç...
gizli bir dil gibi
hep aynı hitabeyi okuyor zaman
bir bilinmezlik tezgahında
nakış nakış ömrümü dokuyor zaman

peşimde gezen gölge, kulaklarımda çınlayan ses
aynalarda ‘dur’ çekip boğazımı sıkıyor zaman
iman; korkularıma liman...
uyku; beyhûde bir kaçış...
gizli kapılar bulup rüyalarıma
anahtar deliğinden bakıyor zaman
köprüsüz hayat ırmağında
ecel olup akıyor zaman
ecel olup akıyor zaman

(Adına Islanıyor Saçlarım'dan)