Zalimsin Şiiri - Süleyman Sırrı Özsevilgen

Seni düşünürken sensiz bu hayatı yaşıyorum
Sensizken bile zaman geçmiyor
Senle konuşup dertleşmek istiyorum
Fakat asla sen bu fırsatı vermiyorsun

Sana seni sevdiğimi söyleyecektim
Sana yeniden başlayalım diyecektim
Ama sen bunu hiçbir zaman anlayamadın
Benim aşkımı mal gibi sattın

Gururumla oynadın, beni kırdın
Benim aşkıma değer biçilemez bunu hiç düşünmedin
Ben seni ölesiye sevdim
Ama sen beni insafsızca vurdun

Aşkımı kalbime gömdüm gittim
Neye yarar ki sensiz aşkım?
Senden, aşkımdan zorla vazgeçmemi sağladın
Helal olsun sana yapmadığın bir bu kaldı

Zaman geçti, zor da olsa seni unuttum
Aklımda sadece ismin kaldı
Sevdiğim vakit ismin dudaklarımda bir heceydi
Ama artık şimdi senin yüzünden kekeledim

Yeniden aşık olmak istedim
Ama olmadı, başaramadım; çünkü vazgeçtim
Seni sildim, içimden kazıdım; attım
Aşkımızı yaşadığımız vakit dillere destandı

Seni seviyorum diyebilmek çok zor benim için
Ağladım, kahrettim için için
Pişmanım seni sevdiğim için
Elveda deyip gittim kendim için

Sana belki düşman değilim
Ama seni seviyor da değilim
Seni bensiz bırakıp gittim
Sana benden kalan ek şey: İsmim

İsmim dudaklarında bir ateş oldu
O ateşin sonu mahvolan, biten aşkımız oldu
Aşkımızın sonu hüsran oldu
Hüsranın sonu kahrolmak ve ölüm oldu

Sonunda beni ve aşkımızı öldürüp toprağa koydun
Senin ay yüzün benim kefenim oldu
Senin yıkılışın ise benim son mutluluğum oldu
Beni zalim yapan sadece sen oldun.