Zalimlik Sende Şiiri - Cuma Yat

Beyaz bahtım karardı, gülmem artık ben.
Aşk denen nimeti, tatmam artık ben.
Beni sevenlere, inanmam ki ben.
Günahkarsın sen, sahtelik sende!

Gözümdeki ferlere, mumlar yaktırdın.
Sevap defterime, günah yazdırdın.
Bu genç yaşta, elimle mezar kazdırdın.
İnsafsızsın sen, zalimlik sende!

Mutluluk tacını, elimden aldın.
Sarayında köle ettin, vefaya daldın.
O kadar suçunla, masumca kaldın.
İşve, eda, naz, haylazlık sende.

Bir gecede dünyamı karartın…
Saçlarımı ap ak ettin, benzimi sararttın.
Diri bir bedenden, ölü nasıl yarattın?
Katilsin sen, canilik sende!

Üç kuruşmuş aşkın, bir ben paha biçemedim.
Her şeyden vaz geçtim, bir senden geçemedim.
Geceleri asır ettim, sabahlara eremedim.
Vefasızsın sen, ihanet sende!

Öyle mutluyuz ki, hayalim de seninle:
Hayal olmasa, döneceğim özüme.
Ben sana mı inanayım, yoksa gözüme.
Gaddarsın sen, özlem yok sende!