Zalim Yüreğim (117) Şiiri - İbrahim Arslan

Be zalim yüreğim,
En çıkılmaz yollara saldın beni..
Dipsiz bir kuyu içine
Yusuf misali attın beni...
Mısır dan tüccarlar gelmedi
Ve bir kova salınmadı aşağı
Işıksız bıraktın beni,
Be zalim yüreğim...
Aşkın adresini sapıtmışsın bir kere
Şimdi beni aşksız
Sanki ayaksız,elsiz
Uçsuz bir çölün ortasında susuz...
Bir başıma bırakmışsın gibiyim..
Ayaklarımın altında ipten ince
Sanki tüyden bir köprü
Haydi yürüyebilir-sen yürü
Dünyada sırat köprüsünü
Göstermişsin... Düşmeyeyim mümkün mü?

Haydi Mecnun anlasın seni
Be zalim yüreğim,
Kayaları delen Ferhat
Karşında pes ederdi,geçerdi Şirin den...

Zindan ettin bana aşkı
Zehir ettin hayatı
Kaçamadım
Seni atamadım
Öyle içimdesin ki,

Be zalim yüreğim
Geç dedin elekten, mümkün mü?
Ve ben her günümde
Elekten geçmiş gibiyim...
Olsun.
Seni bir gün ellerimin içinde bulursam
Köpeklere atarım
Yemin olsun...
2005