Zalim yayla Şiiri - Yüksel Çelik

Yalın kavak köyüm, yaylası uzak.
Bilemezdi kader kumuşsa tuzak,
Büyük bir özlemdi yaylada olmak,
Soğuk karlar aldı gitti Volkan ı.

Ankara dan geldi, köyü sılaya,
Kış gününde gezmek için yaylaya,
Bilinmez ki kader çekti buraya,
Zalim yayla aldı gitti Volkan ı.

Hava çok güzeldi, kar bile yoktu,
Gelen acı haber herkesi yıktı.
Gece yağan karlar haddini aştı.
Zalim yayla aldı gitti volkan ı.

Sene iki bin altı, aylardan ocak,
Bedeni dondu, yoruldu bacak,
Taze karlar ona olmuştu yatak,
Zalim yayla aldı gitti Volkan ı.

Bile, bile ölüm çekti buraya,
Dayanır mı Mahmut, acı yaraya,
Yanar içerisi, döndü çıraya,
Zalim yayla aldı gitti Volkan ı.

Delikanlı Volkan, vız gelir dağlar,
Duyanlar çırpınır, ah çekip ağlar.
Lapa, lapa yağdı geceden karlar,
Zalim yayla aldı gitti Volkan ı.

Çırpındı arkadaş, koştu komşular.
Gelip bedenini dağda buldular.
Her tarafa kara haber saldılar,
Zalim yayla aldı gitti Volkan ı.

Adli tıpa gitti cansın bedenim,
Donarak ölümmüş, ölüm nedenim.
Sevinerek geldim, ölü giderim,
Zalim yayla aldı gitti Volkan ı.

Sabahı bekledin boşu boşuna,
Bilemezdi bunlar gelir başına,
Güvenilmez yaylaların kışına,
Zalim kader aldı gitti Volkan ı.

Yüksel ÇELİK sabır diler babaya,
Anaya, bacıya, tüm akrabaya,
Volkan Çiftçi göçtü öbür dünyaya,
Tüm Ankara uğurladı Volkan ı.